مسلخ دموکراسی
آنها دو سیاست کاملا مجزا در مسئله ی حقوق بشر دارند. در مواجه با شهروندان اسراییلی و یهودی تبار که عمدتا مهاجرین و فرزاندان مهاجرین اولیه را تشکیل میدهند و تابعیت این رژیم منحوس را دارند، با حداکثر رعایت مفاد حقوق بشری برخورد میکنند. اما وقتی پای شهروندان فلسطینی و صاحبان اصلی سرزمین فلسطین در میان باشد، رژیم اسراییل تبدیل به بزرگترین آپارتاید تاریخ میشود! به همین دلیل، درست همزمان با بی سابقه ترین نسل کشی تاریخ بشریت در غزه، شهروندان اسراییلی در خیابان تجمعات اعتراضی برگزار میکنند!
وقتی وارد مرورگر میشوید و واژه ی (حقوق بشر در خاورمیانه) را جستجو میکنید، اولین وب سایت پیشنهادی به شما میگوید که تنها دموکراسی کامل خاورمیانه اسراییل است! ممکن است بعد از خواندن این جمله عصبانی شوید و یا حتی بلند بخندید!
اما یک واقعیت عجیب وجود دارد.این جمله هم غلط و هم درست است! در حقیقت، رژیم حاکم بر اراضی اشغالی، یک چهره ی دو رو دارد!
آنها دو سیاست کاملا مجزا در مسئله ی حقوق بشر دارند. در مواجه با شهروندان اسراییلی و یهودی تبار که عمدتا مهاجرین و فرزاندان مهاجرین اولیه را تشکیل میدهند و تابعیت این رژیم منحوس را دارند، با حداکثر رعایت مفاد حقوق بشری برخورد میکنند. اما وقتی پای شهروندان فلسطینی و صاحبان اصلی سرزمین فلسطین در میان باشد، رژیم اسراییل تبدیل به بزرگترین آپارتاید تاریخ میشود! به همین دلیل، درست همزمان با بی سابقه ترین نسل کشی تاریخ بشریت در غزه، شهروندان اسراییلی در خیابان تجمعات اعتراضی برگزار میکنند!
اگر، برابری، حق حیات در امنیت، حق اعتراض، منع شکنجه، عدم تبعیض نژادی و ملیتی، شاخص های اندازه گیری میزان حقوق بشر باشند، اسراییل در طول تاریخ، تمام تلاشش را برای تحقق این اصول در حق شهروندان با تابعیت اسراییلی کرده و همزمان تمام نیروی خود را در جهت سلب این حقوق از فلسطینیان به کار بسته.
دلیلش هم واضح است! رژیم صهیونیستی تا به این لحظه " مجبور " بوده است که برای شهروندان خود دموکراتیک باشد چرا که به خوبی میداند هر شهروند اسراییلی دو پاسپورت در کشوی لوازم شخصی اش دارد و ماندن آنها در سرزمین خودخوانده و عاریه ای اسراییل وابسته به امتیازات ویژه است!
این روزها اما همین دموکراسی گزینشی نیز به خطر افتاده است!
بسیاری از شخصیت های دانشگاهی اسراییلی، در اظهارات و مقالات خود، یکی از ویران کننده ترین پیامدهای جنگ غزه را، خفه کردن گلوهای انتقادی آکادمیک به بهانه ی شرایط جنگی میدانند!
در راستای این نگرانی، ارائه (لایحهی سکوت) را میتوان تیر خلاصی بر پیکر آزادی بیان در دانشگاه ها دانست.
طبق این لایحه مدیران و رئسای دانشگاه ها موظف خواهند بود، تمام اظهارات اعضای هیات علمی را بررسی کنند.
کوچکترین انتقادی در ترییون های دانشگاهی میتواند همکاری با دشمن تلقی شود و منجر به اخراج یا حتی دستگیری جامعه آکادمیک باشد!
دیگر خبری از افسانه دموکراسی اسراییلی حتی برای شهروندان یهودی تبار این رژیم هم نیست!
چیزی که بسیاری از جامعه علمی اسراییل را برای رفتن از این پادگان بزرگ، مصمم کرده است.
با این همه، جنگ، برای گردانندگان اسراییل که در سالهای اخیر با بحران های شدید اجتماعی روبه رو بوده است، تبدیل به یک موهبت بزرگ شده!
موهبتی که بهانه خوبی است تا به واسطه آن تمام ادعاهای حقوق بشری کاغذی را به مسلخ بکشانند!