اول آمریکا!

در سال‌های اخیر، رابطه بین ایالات متحده و روسیه نقشی محوری و مهم در چشم‌انداز ژئوپلیتیکی جهانی ایفا کرده است. با این حال، شروع گفتگوهای اخیر ایالات متحده با روسیه در مورد اوکراین، نگرانی‌های قابل توجهی را نه تنها برای اوکراین، بلکه برای سایر متحدان آمریکا، به ویژه تایوان، ایجاد می‌کند. امنیت اوکراین از زمان الحاق کریمه توسط روسیه در سال ۲۰۱۴،  در زمره الویت‌های سیاست خارجی ایالات متحده بوده است. با این وجود، با تغییر روندهای جهانی و احتمال توافق ایالات متحده و روسیه، این احساس وجود دارد که تایوان، درست مانند اوکراین، نباید کورکورانه به وعده‌های آمریکا اعتماد کند، زیرا ایالات متحده اغلب منافع ملی خود را بر منافع متحدانش ترجیح می‌دهد. در واقع، تایوان می‌تواند با سرنوشت مشابهی مانند اوکراین روبرو شود، جایی که امنیت آن ممکن است در ازای امتیازدهی به چین، رقیب استراتژیک ایالات متحده، معامله شود.

نشست اخیر ایالات متحده و روسیه در مورد اوکراین به طور گسترده به عنوان یک تغییر قابل توجه در نظم بین‌المللی تلقی شده است. در حالی که ایالات متحده به طور سنتی خود را به عنوان حامی ملت‌های دموکراتیک معرفی کرده است، بحران اوکراین، جنبه عملگرایانه سیاست خارجی آمریکا را آشکار کرده است. پاسخ ایالات متحده به حمله اوکراین، ترکیبی از لفاظی‌های اولیه قوی و کمک نظامی بود و پس از آن  به نظرامتیازدهی‌های دیپلماتیک صورت خواهد گرفت. این تغییر موضع نشان می‌دهد که چگونه سیاست آمریکا اغلب توسط منافع ملی آن هدایت می‌شود و تعهد به متحدانش اولویت اصلی این کشور نیست. توافق با روسیه نشان می‌دهد که ایالات متحده مایل است به توافق‌هایی دست یابد که به اهداف استراتژیک دولتش نزدیک است، حتی اگر به معنای قربانی کردن امنیت ملت‌های کوچکتر مانند اوکراین باشد.

تایوان باید تحولات اوکراین را با دقت مشاهده کند و خطراتی را که در صورت ادامه اتکا به وعده‌های حمایت ایالات متحده با آن روبروست، تشخیص دهد. وضعیت اوکراین، داستانی هشداردهنده برای تایوان است و نشان می‌دهد که حمایت آمریکا، بدون قید و شرط یا دائمی نیست. تایوان، مانند اوکراین، با تهدید وجودی یک همسایه قاطع روبرو است که به صراحت اعلام کرده است به دنبال الحاق تایوان به سرزمین اصلی است.

اتکای اصلی تایوان به ایالات متحده برای حمایت نظامی و سیاسی می‌تواند آن را در موقعیتی مشابه اوکراین قرار دهد، اگر تغییری در اولویت‌های ایالات متحده رخ دهد. درست همانطور که ایالات متحده منافع استراتژیک گسترده‌تر خود با روسیه را بر امنیت اوکراین ترجیح داد، ممکن است همین کار را با تایوان نیز انجام دهد، به‌ویژه اگر آن را برای مذاکره با چین ضروری بداند. این یک موضوع جدی است، زیرا ایالات متحده از نظر تاریخی تصمیمات استراتژیکی گرفته است که منافع خود را، گاهی به قیمت متحدانش، ترجیح داده است.

اگر چین فشار خود را بر تایوان افزایش دهد و ایالات متحده با فشارهای داخلی روبرو شود یا نیاز به تضمین امتیازات ژئوپلیتیکی دیگر داشته باشد، تایوان ممکن است به عنوان کارت بازی در نظر گرفته شود. ایالات متحده ممکن است حاضر به مصالحه در مورد حاکمیت تایوان در ازای معامله با چین باشد، درست همانطور که در گذشته با کشورهای دیگر  آن را نشان داده است. این خیانت بالقوه به شکل یک معامله خواهد بود: ایالات متحده ممکن است موافقت کند که حمایت خود را از تایوان در ازای امتیازاتی از چین، مانند مزایای اقتصادی یا تجاری و موضوعات سایبری، کاهش دهد. چنین اتفاقی، تایوان را آسیب‌پذیر خواهد کرد، درست همانطور که اوکراین توسط سیاست متغیر ایالات متحده در موقعیتی مخاطره‌آمیز قرار گرفته است.

تایوان باید بداند که امنیت آن اولویت اصلی ایالات متحده نیست. در حالی که ایالات متحده ممکن است در کوتاه مدت از آنها حمایت کند، امنیت بلندمدت تایوان تحت حمایت آمریکا تضمین نشده است. تایوان نباید توسط وعده‌های کمک نظامی و حمایت سیاسی فریب بخورد، زیرا این وعده‌ها می‌توانند در یک لحظه تغییر کنند. وضعیت اوکراین یادآوری  این نکته است که سیاست خارجی آمریکا بر اساس وفاداری به متحدانش نیست، بلکه بر اساس آنچه در هر زمان برایش بیشترین سود را دارد، استوار است.

با توجه به درس‌های اوکراین، تایوان باید شروع به ارزیابی مجدد وابستگی خود به ایالات متحده کند و بر تضمین آینده خود به طور مستقل تمرکز کند. تایوان نمی‌تواند صرفاً به حمایت آمریکا تکیه کند، به ویژه زمانی که تاریخ نشان می‌دهد که ایالات متحده به سرعت متحدان خود را رها می‌کند، زمانی که دیگر به نفع منافعش نباشد. تایوان باید در تقویت توانایی‌های دفاعی خود، تنوع بخشیدن به مشارکت‌های بین‌المللی خود و تضمین انعطاف‌پذیری سیاسی و اقتصادی خود و رفع نگرانی‌های چین سرمایه‌گذاری کند. با انجام این کار، تایوان می‌تواند از افتادن در همان دامی که اوکراین در آن گرفتار شده است، اجتناب کند.
امین مهدوی