تنش برای بقا

امین مهدوی

رژیم اسرائیل از زمان تشکیل خود در سال۱۹۴۸ تا به امروز همواره در تلاش بوده است که بقای خود را با  ابزارهای مختلفی حفظ کند. این رژیم در طول سالیان متمادی به نظر می‌رسد به یک فرمول ثابت رسیده است و آنهم تشدید تنش در سطوح مختلف برای بقا است.

پس از ۷ اکتبر، اسرائیل فرصت را غنیمت شمرد تا بتواند با افزایش سطح تنش‌ها در منطقه، حمایت تمام قد آمریکا را بار دیگر به دست آورد. در واقع اسرائیل نگران تغییر رویکرد ایالات متحده نسبت به منطقه بود. با توجه به این‌که اولویت اول آمریکا مهار چین به عنوان جدی ترین تهدید است و تمرکز این کشور بر استقرار نیروها در جنوب شرق آسیا بود، ایالات متحده تلاش می‌کرد تا بتواند صلح را در آسیای جنوب غربی برقرار کند و با کاهش نیروهای خود در این منطقه، به سمت مهار چین حرکت کند.

اما اسرائیل این اتفاق را در تضاد با منافع خود می‌دید، آنها بر این باور هستند که باید حمایت همه‌جانبه‌ي آمریکا را داشته باشند، و بخشی از این حمایت‌ها منوط به حضور نظامی آمریکا در منطقه است. در واقع در چارچوب نگاه رژیم امنیت برای آنها با حضور نظامی آمریکا تامین می شود، زیرا در صورت درگیری با دیگران، اسرائیل سپر قدرتمندی به نام سربازان آمریکایی را دارد. این رویکرد باعث می‌شود هزینه‌های گروه‌هایی که به دنبال حمله یا آسیب به رژیم هستند تا حد زیادی افزایش یابد.

در کنار آن باید به این نکته توجه کرد که رویکرد و نفع اسرائیل در افزایش سطح تنش در منطقه است. این رژیم به خوبی می‌داند که اگر منطقه به ثبات برسد، مسئله‌ي فلسطین تبدیل به مهم‌ترین موضوع خواهد شد، جایی که آنها تحت فشارهای سیاسی گسترده قرار خواهند گرفت و آپارتاید آنها به مسئله‌ي اول منطقه و کشورهای منطقه تبدیل خواهد شد. علاوه بر آن رژیم به دنبال این است که پیش از آنکه منطقه به سمت صلح و پایداری حرکت کند، به برخی از مهم ترین اهداف خود برسد، از جمله‌ی این اهداف غلبه بر حماس و پاکسازی گسترده در منطقه غزه است با این امید که این منطقه را نیز بتواند اشغال کند.

اتفاق ۷ اکتبر فرصتی بزرگ برای دولت راست‌گرای صهیونیسم‌ ایجاد کرد تا بتوانند خود را در موضع مظلوم قرار دهند و هم زمان بتوانند از این مسئله به عنوان یک فرصت برای از بین بردن تهدیدهای ذاتی علیه خود استفاده کنند. آنها اقداماتی بسیار خشن، بی رحمانه و خارج از اصول انسانی را در پیش گرفتند تا بتوانند به اهداف مد نظر خود برسند، موضوعی که در آن تقریبا شکست خورده‌اند و به اهداف عملیاتی خود نرسیده اند.

علاوه بر آن آنها تهدیدی به نام حزب الله لبنان را دارند که علی رغم ترور رهبران و فرمانده‌های آن هم چنان به عنوان یک تهدید برای رژیم وجود دارد. در واقع رژیم در دو جبهه چندان که باید به موفقیت‌های بزرگی دست نیافته است. شاید یکی از دلایل حرکت آنها به سمت ترور رهبران مقاومت نیز همین عدم توفیق در میدان نبرد است، جایی که آنها چیزی برای عرضه نداشتند و برای پیش‌برد برنامه‌های خود و کاهش فشار افکار عمومی به اقداماتی مانند ترور دست زدند. همین‌طور آنها در تلاش هستند تا با افزایش فشار و تلفات غیر نظامی گروه‌های مقاومت را در مقابل مردم قرار دهند تا رویکرد خود را عوض کنند، مسئله‌ای که در آن نیز موفقیتی به دست نیاوردند.

اکنون نیز سران رژیم به دنبال درگیری مستقیم بین ایران و آمریکا هستند، مسئله‌ای که دو دولت ایران و آمریکا از آن اجتناب کرده‌اند اما رژیم با افزایش تصاعدی سطح تنش در منطقه توانسته اکنون آمریکا را بیشتر از گذشته کنار خود داشته باشد. این اتفاق می‌تواند منجر به یک نبرد بزرگ منطقه‌ای شود. در واقع هدف رژیم اسرائیل از همراهی آمریکا در این جنگ دست یافتن به اهدافی است که به تنهایی و با حمایت های گسترده لجستیک آمریکا هم نتوانسته به آن برسد. اهدافی که رژیم اسرائیل تلاش کرده آنها را با  آمریکا در یک قالب تعریف کند، مانند خاورمیانه‌ي جدید و بازسازی منطقه و یا اینکه این جنگ را جنگ رستاخیز تعریف کردند تا بتوانند حمایت لابی‌های تندروی مذهبی را به دست آورند. هم چنین آنها در تلاش هستند که خود را مامور انجام ماموریت مهار چین در منطقه معرفی کند با تاکید بر اینکه مسیر کریدوری جدیدی را با محوریت آمریکا و متحدینش تعریف خواهند کرد.

بنابراین برای رژیم اسرائیل تشدید تنش در منطقه امر مهمی است و به دنبال این است که با افزایش درگیری‌ها درمنطقه، خود را از مسئله ي اول منطقه خارج کند و با مقصر دانستن ایران، فرصت بازسازی و گسترش  را برای خود در زمینه‌های داخلی داشته باشد. این مسئله می تواند در آینده‌ای نه چندان دور تبدیل به یکی از بزرگترین چالشهای جهان شود، چالشی که بر خلاف ادعای رسانه‌های غربی اسرائیل عامل اصلی و محرک این تشدید تنش است.

منبع: تسنیم