تز مهار شرق بایدن

کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی به تازگی از تلاش آمریکا برای ایجاد ناتوی شرقی در برابر چین و کره شمالی سخن گفت. همزمان با صحبت های اخیر کیم، «یون سوک یول» رئیس جمهور کره جنوبی هم از احتمال دستیابی این کشور به تسلیحات تاکتیکی هسته‌ای سخن گفت. این در حالی است که سران سئول هیچ گاه تا   این اندازه از دکترین «سانشاین» که «کیم دائه جونگ» حدود دو دهه پیش برای تنش زدایی با همسایه شمالی داده بود، دور نشده بودند.

علاوه بر این نخست وزیر ژاپن در حال افزایش شدید بودجه نظامی خود است و به نظر می‌رسد با تقویت ناوگان هوایی این کشور به سمت اف-35، ژاپن تبدیل به گرانیگاه نظامی مهار چین و کره شمالی خواهد شد. ژاپن با استفاده از موقعیت برگزاری نشست جی۷ در خاک خود به دنبال تقویت روابط نظامی با کشورهای اروپایی همچون ایتالیا، فرانسه و بریتانیاست. پس از کودتای میانمار به وسیله «مین آنگ هلانگ» در آغاز سال ۲۰۲۱ و نیز قدرت یافتن مجدد طالبان در افغانستان که امروز به عنوان متحد اقتصادی چین شناخته می شود، تز مهار شرق از سوی بایدن به ویژه پس از نشست جی۷ در ژوئن ۲۰۲۱ پی گرفته شد.

پیمان «آکوس» با استرالیا و کودتای «مامادی دومبویا» در کشور گینه، نخستین عرصه های عملی مهار چین در دولت بایدن بود‌. در زمان ترامپ، وی تلاش زیادی برای تقویت گسل هنگ‌کنگ و سین کیانگ انجام داد و محیط دریای چین را با انجام رزمایش‌های متعدد، نظامی کرده بود. پس از ماه عسل چند ماهه بایدن و شی‌جین‌پینگ از سپتامبر ۲۰۲۱ مهار چین از طریق تقویت یک ناتوی شرقی علیه چین تقویت شد.

تز بایدن در این دو سال این بوده که در تقابل با سه کشور ایران، روسیه و چین ناتوی منطقه‌ای درست کند. نظامی سازی دریای سیاه پس از سفر ژنرال آستین به اوکراین و گرجستان در اکتبر ۲۰۲۱ و تمرینات نظامی متعدد آمریکا در دریای سیاه، در برابر روسیه تعریف می‌شد. در برابر ایران «نشست نقب» با موضوع ایجاد ناتوی عبری-عربی با شرکت مراکش، امارات، اسرائیل و... پدید آمد. در برابر چین نیز ناتوی شرقی به وجهی که در بالا گفته شد در حال انجام است.

سیدنیما موسوی