انفعال مصر در مقابل رژیم صهیونیستی
بیش از 100 روز از تجاوز رژیم صهیونیستی به غزه می گذرد و با وجود تمام جنایت هایی که رژیم در این مدت بر مردم فلسطین داشته، متاسفانه بسیاری از دولت ها در عمل به وظایف انسانی و اخلاقی خود چشم پوشی کرده اند؛ یکی از آنها، دولت مستقر در قاهره می باشد.
بیش از 100 روز از تجاوز رژیم صهیونیستی به غزه می گذرد و با وجود تمام جنایت هایی که رژیم در این مدت بر مردم فلسطین داشته، متاسفانه بسیاری از دولت ها در عمل به وظایف انسانی و اخلاقی خود چشم پوشی کرده اند؛ یکی از آنها، دولت مستقر در قاهره می باشد.
در طول این مدت دولت های مختلف در جهان نقش پر رنگی در حمایت و یا محکومیت تجاوز آشکار رژیم صهیونیستی ایفا کرده اند، آمریکا بزرگترین حامی این رژیم می باشد. دولت بایدن در تمام بخش های نظامی، امنیتی، سیاسی، رسانه ای و اقتصادی حمایت تمام قدی از اسرائیل داشته، در بررسی عملکرد دیگر بازیگران منطقه ای و فرامنطقه ای با گذشتن از نقش چین، هند، روسیه، انگلیس و اتحادیه اروپا می توان به نقش دولت های جهان عرب تامل کرد.
مصر و طوفان الاقصی
در میان کشورهای عربی برخی مانند یمن در حمایت از غزه، به طور مستقیم وارد درگیریها شده و حتی از نداشتن مرز زمینی با اراضی اشغالی و محدود شدن درگیریهایشان با این رژیم اظهار تأسف کردهاند. در مقابل نیز برخی دولتها از جمله شیخنشینان بحرین نه تنها هیچگاه جنایات صهیونیستها را محکوم نکردهاند، بلکه برای دفاع از اسرائیل به ائتلاف دریایی آمریکا علیه یمن نیز پیوستهاند!
یکی از مهمترین کشورهایی که نمیتوان از نقش آن به سادگی گذشت، مصر است. کشوری که با غزه تحت محاصره، مرز زمینی دارد. از این جهت و با توجه به وجود مرزهای آن با سرزمینهای اشغالی، توان نقشآفرینی بالقوه مصر در کمک به غزه و مقابله با تلآویو بینظیر است اما مصر چه عملکردی در این مدت به ثبت رسانده است؟. [1]
مواضع قاهره در کنفرانسها بیانگر چیست؟
مصر به عنوان کشوری که گذرگاه حیاتی رفح در آن قرار دارد، به طور بیسابقهای تحت فشار افکار عمومی جهانی و بهویژه عربی به منظور اعمال حاکمیت مستقل و بدون ابا از رژیم صهیونیستی قرار گرفته است. برای مصر بهترین راه فرار از این حجم فشار افکار عمومی، بیان سخنانی انقلابی و قاطع (به مانند کاری که رجب طیب اردوغان در ترکیه انجام میدهد) در عین حال بیتاثیر است. این به معنای حفظ حداکثری مناسبات با رژیم صهیونیستی در عین انجام اعمال پوپولیستی است که برای فریب دادن و جلب افکار عمومی انجام میشود. اما چرا مصر از پذیرش مهاجران غزه خودداری کرده و با طرح اسکان اجباری آنان مخالفت میکند؟
در نگاه اول، این اقدام نوعی رفتار شجاعانه در مقابل طرحهای فریبکارانه غربی عبری تلقی میشود اما اگر دقیقتر به موضوع بنگریم، حتی همین موضوع را نیز میتوان در چارچوب منافع ملی مصر تعریف کرد. به طور حتم پذیرش حتی درصدی از جمعیت ۲.۶ میلیون نفری غزه، باعث ایجاد بحرانهای پناهندگی در مصر میشود و این دولت ورشکسته که با گندمهای رایگان روسیه همچنان زنده مانده، قادر به تأمین هزینههای این پناهندگان نخواهد بود.
از سوی دیگر با نگاه به کشورهایی که بخشی از پناهندگان فلسطینی را در خود جای دادهاند، متوجه میشویم که اردوگاههای تعبیه شده برای پناهندگان منشأ ایجاد ناامنی و بیثباتی برای دولت میزبان شدهاند. پس به قطعیت میتوان گفت این اقدام مصر نیز نوعی رفتار بشردوستانه و آرمانگرایانه نبوده و فقط در راستای تأمین منافع ملی اتخاذ شده است. [2]
ضعف مصر در برابر توهین رژیم اشغالگر در دادگاه لاهه
عبد الباري عطوان سردبیر روزنامه اینترنتی رای الیوم در مطلبی ، نوشت: تال بیکر، مشاور حقوقی وزارت امور خارجه اسرائیل، در دادخواست خود در دادگاه بین المللی دادگستری (لاهه) در نهایت بی شرمی به مقامات مصری توهین کرد و آنها را در موقعیت بسیار دشواری قرار داد. وی گفت که عامل گرسنگی و تشنگی بیش از دو میلیون نفر از مردم فلسطین در نوار غزه، مصر است نه «اسرائیل» زیرا مصر مسئول کامل گذرگاه رفح است.
با وجود چنین توهینی، تا زمان نوشتن این سطور، هیچ مقام مصری برای پاسخ به تال بیکر و رد اظهارات تحریک و توهین آمیز او اقدامی نکرده و سکوت همچنان سیاست دولت مصر است البته از این نکته نباید غافل شد که سوابق مصر بیانگر آن است که اقداماتش تا کنون در این زمینه با هماهنگی رژیم صهیونیستی بوده است.
این در حالی است که هزاران کامیون مملو از مواد غذایی و کمک های پزشکی مقابل گذرگاه رفح متوقف شده اند و مقامات اسرائیلی مانع عبور آنها می شوند و در صف انتظار از شهر العریش در 40 کیلومتری نوار غزه تا گذرگاه رفح قرار دارند. [3]
بازنده بزرگ
می توان مصر را بازنده امتحان عملیات طوفان الاقصی دانست؛ کشوری که فقط در ظاهر و با لحنی زیبا از آرمان فلسطین صحبت به میان آورده، کشوری که هیچ حمایت عملی از اراده ملت ستم دیده فلسطین در طی این ماه ها نداشته است.مصر در جهان اسلام خود را کشوری نشان داده که در سخن، شجاع و قدرتمند اما در عمل، منفعل و ترسوست.
[1] http://fna.ir/3h2437
[2] https://irna.ir/xjPkd2
[3] https://fa.alalam.ir/news/6788438/