استقلال از انگلیس: آیا حزب شین فین خواستار اتحاد با ایرلند است؟

بعد از اعلام نتایج انتخابات شوراها در ایرلندشمالی مشخص شد که حزب ملی‌گرای شین فین موفق به کسب بیشترین کرسی‌ها در میان همه احزاب شده است. در انتخابات شوراهای سال 2023 شین فین توانست  144 کرسی را از آن خود کند که در مقایسه با دور قبل در سال 2019 این حزب 39 کرسی بیشتر کسب کرده است. این در حالی است که حزب اتحادگرای دموکراتیک یعنی رقیب شین فین توانست 122 کرسی را به دست آورد و در رده دوم قرار بگیرد. رهبران حزب شین فین ضمن ابراز خوشحالی از این پیروزی از همتایان خود در حزب اتحادگرای دموکراتیک دعوت کردند تا به استورمونت (مجلس تفویض اختیارشده ایرلندشمالی) بازگردند تا تشکیل دولت دهند.  

بیش از یک سال است که اتحادگرایان دموکراتیک از دولت ایرلندشمالی خارج شده و اعلام کردند مادامی که پروتکل ایرلندشمالی اصلاح نشود، به دولت بازنخواهند گشت. این پروتکل توافق بریتانیا و اتحادیه اروپا درباره ایرلند شمالی در زمان مذاکرات خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا بود. بر اساس این توافق، مبادلات کالا بین ایرلند شمالی و بریتانیا باید بر اساس قواعد و قوانین مربوط به اتحادیه اروپا باشد بدین منظور مرزی بین ایرلندشمالی و جمهوری ایرلند در نظر گرفته نشده است. هدف این پروتکل حفظ موقعیت ایرلندشمالی در بازار واحد اروپا برای جلوگیری از بروز اختلافات و درگیری در جزیره ایرلند بود.

ایرلند شمالی طی دهه‌های پیشین شاهد کشمکش‌های سیاسی و مذهبی بسیاری بود که میان حامیان اتحاد با بریتانیا و کاتولیک‌های ملی‌گرای روی می‌داد. سرانجام در اواخر دهه 90 میلادی توافق جمعه خوب به این کشمکش‌ها پایان داد و افزودن پروتکل ایرلندشمالی به برگزیت با هدف حفظ آرامش حاصل از این توافق بود. اما در واقعیت به دلیل کارشکنی اتحادگرایان حامی بریتانیا زمینه بروز اختلاف میان دو گروه مخالف در ایرلندشمالی فراهم شده است. شین فین برای اولین بار در تاریخ در انتخابات مجلس سال گذشته توانست بیشترین کرسی‌ها را از آن خود کند اما به دلیل عدم همکاری حزب اتحادگرای دموکراتیک هنوز استورمونت موفق به تشکیل کابینه دولت ایرلند شمالی نشده است.  

بریتانیا و اتحادیه اروپا اخیرا دور تازه‌ای از مذاکرات را برای حل معضل پروتکل ایرلندشمالی به اتمام رساندند. طرفین توافقی را تحت عنوان چارچوب ویندزور ارائه کردند تا به خواسته اتحادگرایان ایرلندشمالی جامه عمل بپوشاند. اما حزب اتحادگرای دموکراتیک این چارچوب جدید را نپذیرفته است و همچنان برای تشکیل دولت ایرلندشمالی همکاری نمی‌کند.  

آنچه مردم ایرلندشمالی نیاز دارند زندگی با رفاه و برابری بیشتر است. مردم تحت فشار اقتصادی ناشی از بحران هزینه‌های زندگی هستند و این در حالیست که شرایط اقتصادی جمهوری ایرلند در رده بالاتری از بریتانیا قرار دارد. اتحادگرایان باید این واقعیت را در نظر داشته باشند که اکنون نفوذ و قدرت سیاسی ملی‌گرایان بیشتر شده و حزب شین فین که همواره به دنبال اتحاد با ایرلند است، این خواسته را با بهره‌برداری از شرایط حاضرعملی خواهد کرد.