هبه ابو ندا
هبه، شاعری اهل غزه بود، دختری که احتمالا در میان میله ها و دیوارهای سرد اسارت گاه های رژیم صهیونیستی شاعر شده بود.
به تو پناه می برم،
به نماز و استخاره
به هر مناره و محله‌ای
که لحظه‌ای از موشک حفظ کنند مناره‌ها را
این اشعار بخشی از آخرین شعر بلند "هبه ابو ندا" هستند
غزه اگرچه وسعت جغرافیایی بزرگی ندارد
اما دریا دریا، انسان های با فضیلت، ساکن آنند.
انسانهایی که هر یک سرمایه و داشته های ارزشمند غزه اند
هبه، شاعری اهل غزه بود، دختری که احتمالا در میان میله ها و دیوارهای سرد اسارت گاه های رژیم صهیونیستی شاعر شده بود.
خانواده اش در جریان نکبت سال ۱۹۴۸ به غزه کوچ کرده بودند، و هبه در غزه متولد شد. هبه به واسطه تحصیلاتش در رشته بیوشیمی در مرکز تخصصی درمان اطفال "رُسُل" کار میکرد.
با بچه ها سرو کار داشت و این با طبع لطیف شاعرانه اش سازگار بود. چند سالی به اتهام های واهی زندانی رژیم صهیونیستی بود. اولین رمانش با نام "اکسیژن برای مردگان نیست" را در سال ۲۰۲۲ نوشت که به چاپ چهارم رسید و در چندین جشنواره جایزه گرفت!
چند مجموعه شعر مشترک از هم از او به یادگار مانده که به موضوعات پیرامون شهروند فلسطینی محاصره شده در نوار غزه می‌پردازد.
در اکتبر ۲٠۲۴، در میانه حملات ویرانگر رژیم صهیونیستی، هبه در زیر بمباران ها و موشک ها، از غزه‌ی جدید گفت، غزه ای که در بهشت، بدون محاصره خواهند داشت.
سرانجام، در جریان همین بمباران ها بود که یکی دیگر از گوهران ارزشمند غزه، راهی بهشت شد.
