تشتت در اردوگاه مخالفان اردوغان!
در حالی که کمتر از ده روز به دور دوم انتخابات ریاست جمهوری ترکیه مانده، اختلافات و انتقادات در اردوگاه «ملت» بالا گرفته و اگر اتفاق غیر منتظره‌ای نیفتد در دور دوم، همین اختلافات می‌تواند به انصراف بخشی از بدنه این جبهه و پیروزی اردوغان با فاصله قابل توجهی منجر شود. با اعلام نتایج انتخابات، یاس و نومیدی در بدنه ائتلاف مخالفان اردوغان رخنه کرد که بالا گرفتن اختلافات، استعفاها و انتقادات طی دو، سه روز اخیر نیز می‌تواند موجب تعمیق این وضعیت شود.
انورسال ادی گوزل معاون رئیس حزب جمهوری‌خواه خلق و افرادی در ستاد انتخاباتی ائتلاف مخالفان استعفا کردند و همچنین گفته شد که با برکناری تیم رسانه‌ای حزب، مسئولیت ستاد انتخاباتی به امام اوغلو واگذار شد. در کنار آن نیز، برخی هواداران ائتلاف «ملت» در دو روز اخیر به شدت ساکنان استان‌های زلزله زده را به علت رای بالا به اردوغان و حزبش سرزنش کردند که واکنش برانگیز بوده و نوعی خوراک تبلیغاتی برای ائتلاف اردوغان فراهم کرده است.
قلیچدار اوغلو از این وضعیت انتقاد کرد و گفت: «تقاضا دارم قبل از کاربرد یک کلمه در حق همشهری‌های مان در مناطق زلزله زده، ده‌ها بار بیندیشید. سیاست ارزش رنجاندن دل این انسان‌ها را ندارد.»
در چنین شرایطی اردوغان هم اعلام کرده است که طی روزهای آینده به مناطق زلزله زده سفر خواهد کرد. برخی نیز به شدت از خود قلیچدار اوغلو انتقاد می‌کنند و می‌گویند که او پس از شکست در همه رقابت‌های انتخاباتی در دو دهه اخیر با حزب عدالت و توسعه نباید نامزد ائتلاف مخالفان می‌شد.
البته بر خلاف برخی که می‌گویند قلیچدار اوغلو با وجود پیروز نشدن در دور اول اما نتیجه غیر منتظره‌ای را در مقابل اردوغان کسب کرده است، نتایج این گونه نبود؛ به نحوی که اتفاقا آرای قلیچدار اوغلو کمتر از مجموع آرایی است که نامزدهای مخالف اردوغان در انتخابات ریاست جمهوری در سال 2018 کسب کردند. در آن انتخابات محرم اینچه، صلاح الدین دمیرتاش، مارال اکشنار، تمل کرم اوغلو مجموعا بیش از 46 درصد آرا را کسب کردند؛ اما در انتخابات اخیر، قلیچدار اوغلو که مورد حمایت همه این افراد و احزاب شان بود، 44.88 درصد آرا را کسب کرد. این که چرا مخالفان به رغم این اتحاد و دو قطبی بی‌سابقه حتی نتیجه 2018 را نیز به دست نیاوردند و نتوانستند از بحران اقتصادی و زلزله به نفع خود استفاده کنند، دلایل متعددی دارد.
یک دلیل این است که بخشی از مخالفان تندرو و ناسیونالیست با وجود نیاز مبرم قلیچدار اوغلو به رای ده درصدی حزب کردی دموکراتیک خلق‌ها، نتوانستند با این مسئله کنار بیایند و از حمایت تمام قد از او منصرف شدند. کما این که برخی دیگر نیز دلجویی قلیچدار اوغلو از جامعه مذهبی ترکیه را برنتافتند و در آن سو نیز حداقل بخش قابل توجهی از این جامعه با وجود قرار گرفتن چند حزب اسلام گرا در ائتلاف قلیچدار اوغلو به دلیل سوابق حزبش راجع به این دلجویی‌ها بی‌تفاوت بودند. کما این که مواضع او درباره صنایع دفاعی، مسائل قفقاز جنوبی و آذربایجان نیز موجب ناخرسندی بخشی دیگر از راست گرایان ناسیونالیست شد. البته تلفیق میان مطالبات بدنه اعضای ناهمگون ائتلاف «ملت» برای قلیچدار اوغلو و هر فرد دیگری بسیار دشوار و حتی امری محال به نظر می‌رسد .
صابرگل عنبری
