«بن غویر»؛ «گلدشتاین» دوم!

بیست و نهمین سالروز کشتار مسجد ابراهیمی در شهر الخلیل به تازگی گذشت. سال 1994 «باروخ گلدشتاین» پزشکی یهودی با همدستی شماری از شهرک‌نشینان و نظامیان ارتش رژیم صهیونیستی دست به جنایتی وحشیانه زدند.

این پزشک جنایتکار و همراهانش نمازگزاران فلسطینی را در ماه مبارک رمضان هنگام اقامه نماز صبح روز جمعه در حرم حضرت ابراهیم(ع) به رگبار بستند و 29 نفر از آن ها را شهید و 150 نفر دیگر را زخمی کردند.

29 سال از این جنایت می‌گذرد و بازخوانی و تطبیق آن با جنایت‌های امروزی یک ضرورت است. اولین نکته این است که این جنایت توسط یک صهیونیست افراطی رخ داد. گلدشتاین به کینه و نفرت شدید از عرب‌ها شهره بود. امروز «ایتمار بن غویر» وزیر امنیت داخلی رژیم صهیونیستی، یک باروخ گلدشتاین دیگر است که برخلاف گلدشتاین یک مقام رسمی دارد و به صورت قانونی علیه فلسطینی‌ها مرتکب جنایت می‌شود.

دومین نکته این است که شهرک نشینان صهیونیست بدون حمایت کابینه و نظامیان اسرائیلی توان چندانی برای جنایت علیه فلسطینی‌ها ندارند.کشتار مسجد ابراهیمی نیز این موضوع را ثابت کرد. این کشتار با حمایت نظامیان اسرائیلی انجام شد. پس از جنایت گلدشتاین، نظامیان اسرائیلی هم درهای حرم را به روی نمازگزاران فلسطینی بستند تا کسی نتواند از این جنایت جان سالم به در ببرد. امروز نیز شهرک نشینان صهیونیست در سایه حمایت کامل کابینه و نظامیان اسرائیلی علیه فلسطینی‌ها مرتکب جنایت می‌شوند.

سومین نکته این است که کشتار حرم ابراهیمی را نمی‌توان صرفا یک رویداد تصور کرد بلکه یک اقدام برنامه ریزی شده و هدفمند بود زیرا در ادامه منجر به این شد که یهودی‌سازی مسجد ابراهیمی به صورت یک سیاست رسمی توسط رژیم صهیونیستی پیگیری شود. رژیم صهیونیستی این جنایت را به مقدمه‌ای برای تقسیم زمانی و مکانی حرم ابراهیمی در الخلیل تبدیل کرد.

یهودی‌سازی امروز در دیگر نقاط نیز ادامه دارد و صهیونیست‌ها با تداوم سیاست شهرک‌سازی همچنان فلسطینی‌ها را از منازل‌شان اخراج و منازل و زمین‌های آن ها را مصادره می‌کنند.این جنایت در سایه سکوت و حمایت نهادهای جهانی و قدرت‌های غربی رخ می‌دهد و این جا عملا حقوق بشر معنایی پیدا نمی‌کند.

دکترسیدرضی عمادی