زندگی سخت ساکنین اراضی اشغالی

حکیمه زعیم باشی

تغییرات سیاسی از جمله نبود دولت باثبات و پایدار، برگزاری انتخابات زودهنگام پی‌درپی، حملات به نوار غزه و کرانۀ باختری و اعمال سختگیری روزافزون به فلسطینی‌ها در بیت‌المقدس و مسجدالاقصی رژیم صهیونیستی را با بحران‌های متعددی روبرو کرده بود که با جنگ 7 اکتبر این بحران‌ها ادامه دار و عمیق تر شده است . تا جایی که روند نزولی  خوش‌بینی در مورد توانایی جامعه صهیونیست‌ها برای بهبودی از بحران و رشد همچنان ادامه دارد. براین اساس 55 درصد چنین خوش‌بینی را ابراز کردند. در خصوص وجود احساس امنیت شخصی بالا، فقط 24 درصد چنین نظری دارند که این رقم از مجموع 26 درصد یهودی‌ها و 9 درصد اعراب به دست آمده است.

در نتیجه جنگ غزه و افزایش هزینه‌های نظامی رژیم اسرائیل، یکی از وزارتخانه‌هایی که از بودجه‌ی آن در سال 2024 کاسته شد، وزارت رفاه بود. می‌توان پیش‌بینی کرد وضعیت جامعه تحت پوشش این وزارتخانه بازهم بدتر می‌شود. همچنین رژیم صهیونیستی با چالش‌هایی اساسی روبرو شده است که زندگی را برای ساکنین اراضی اشغالی سخت کرده است که در ادامه به برخی از آن‌ها می پردازیم.

کمبود پزشک در اراضی اشغالی

نرخ پزشکان در سرزمین‌های اشغالی در سال 2020، به تعداد 3.3 پزشک به ازای هر 1000 نفر جمعیت بود که کمی کمتر از میانگین کشورهای عضو سازمان OECD که 3.7 پزشک به ازای هر 1000 نفر جمعیت محسوب می‌شد. این روند کماکان ادامه دارد و کمبود پزشک در برخی حوزه‌ها رقابت سختی را برای هر پزشک ایجاد می‌کند تا بتوانند خود را به مراکز تخصصی‌تر بروند و این مسئله به ضرر مناطق پیرامونی و حاشیه است. در نتیجه صف‌ها و زمان‌های طولانی انتظار برای بیماران ایجاد می‌شود.

به گفته نویسندگان این گزارش این در حال حاضر کمبود پزشک در حوزه سلامت روان خود را نشان داده و انتظار می‌روند این وضعیت در سایر زمینه‌های تخصصی نیز رخ دهد.

برخلاف کشورهای پیشرفته دنیا مانند آمریکا، انگلیس، کانادا، فرانسه، استرالیا و بلژیک، وزارت بهداشت رژیم صهیونیستی مکانیسم حرفه‌ای برای برنامه‌ریزی استراتژیک در زمینه پرسنل پزشکی ندارد که به آن اجازه تدوین یک برنامه چند ساله متناسب با نیازهای جمعیتی را بدهد.

وزارت بهداشت رژیم صهیونیستی اطلاعات کاملی در مورد هزاران پزشک در خارج از اراضی اشغالی ندارند. همچنین وزارت بهداشت تخمین زده که در سال 2022 حدود 3700 پزشک پس از پایان تحصیل در خارج مانده اند. این وزارت خانه هیچ آماری در مورد پزشکانی که به خارج مهاجرت کرده‌اند، نیز ندارد.[1]

بحران تغذیه در سرزمین‌های اشغالی

در جریان جنگ غزه تشدید هدر رفت مواد غذایی ناشی از کاهش دسترسی به مناطق کشاورزی و نبود نیروی کار بود که به عرضه محصولات کشاورزی آسیب وارد کرد و باعث افزایش قیمت میوه و تره‌بار شد. اینها روی هم به توانایی خرید و مصرف غذای سالم و امنیت غذایی مردم آسیب رساندند.

مجموع هزینه از دست رفتن مواد غذایی برای اقتصاد رژیم اسرائیل در شش ماه اول جنگ تقریباً یک میلیارد شِکل است. این هزینه شامل موارد زیر است: هزینه از دست دادن مواد غذایی‌، هزینه زیست‌محیطی، هزینه مسائل درمانی و بهداشتی در نتیجه مصرف کمتر مواد غذایی سالم و آسیب به‌سلامت شهروندان.

در سرزمین‌های اشغالی بیش از 2.5 میلیون دونم زمین کشاورزی برای کشت سبزیجات، میوه‌ها و محصولات زراعی وجود دارد. بیش از 30 درصد از زمین‌های کشاورزی سرزمین‌های اشغالی در مناطق خط مقدم جنگ شمالی و جنوب است به این صورت که حدود 22 درصد در منطقه در اطراف نوار غزه و 10 درصد دیگر در مرز شمالی که 7 درصد آن در جلیل و 3 درصد جولان قرار دارد.

پس از جنگ، حدود 40 درصد از نیروی کار (کارگران خارجی و فلسطینی) در بخش کشاورزی کم شد.

در نتیجه، میزان فاسدشدن، مواد غذایی در بخش کشاورزی به سطح 22 درصد در مقایسه با 9 درصد قبل از جنگ افزایش یافت.

همچنین جنگ باعث از دست رفتن 15 هزار تن محصول کشاورزی در شش ماه اول جنگ شد که ارزش آن تقریباً 670 میلیون شِکل بود. بر اساس این گزارش، اثر کمبود محصولات کشاورزی باعث افزایش 14 درصدی قیمت سبزی و 8 درصدی قیمت میوه شد.[2]

عدم بازگشایی مدارس مناطق شمالی در سال جدید

نشست وزارت آموزش‌وپرورش با نهادهای محلی مناطق شمالی برای بررسی وضعیت برگزاری کلاس‌های درسی در سال تحصیلی که اواسط سپتامبر آغاز می‌شود، برگزار شد. در این جلسه وزیر آموزش‌وپرورش رژیم اسرائیل اعلام کرد سال تحصیلی جدید در شهرک‌های تخلیه شده آغاز نمی‌شود و از تصمیم در مورد جنگ گسترده علیه لبنان گریزی نیست.

از 7 اکتبر، مقامات محلی در شمال و در شهرک‌های واقع در امتداد خط درگیری با چالش‌های زیادی در سایه جنگ از جمله چالش‌های آموزش‌وپرورش روبرو بوده‌اند. در همین راستا آن‌ها با کاهش مداوم ثبت‌نام برای سال تحصیلی حداقل 25 درصدی برای مؤسسات آموزشی در شمال، موجه شده‌اند.[3]

تبعیض بهداشتی

بر اساس داده‌های مرکز تحقیقات و اطلاعات کنست که توسط وب‌سایت وای‌نت و یدیعوت آخرونوت به دست آمده است، در این گزارش به 175 هزار شهروند اتیوپی‌تبار اشاره شده که وزارت بهداشت رژیم صهیونیستی برای سال‌ها آن‌ها را با عدم ارائه اطلاعات و خدمات پزشکی نادیده گرفته است. در نتیجه میزان مرگ‌ومیر و میزان خودکشی در بین این گروه از یهودیان بسیار زیاد است.

طی سال‌ها، ابتکارات متعددی برای ارتقای دسترسی به سلامت در میان اتیوپی‌ها و افزایش آگاهی در مورد آزمایش‌های تشخیصی و سبک زندگی سالم وجود داشته است اما داده‌ها نشان‌دهنده شکست تقریباً کامل این برنامه‌ها است.

علل اصلی مرگ‌ومیر در میان اتیوپیایی‌ها نسبت به بقیه جمعیت شامل بیماری‌های عروق مغزی، بیماری‌های عفونی، دیابت و ذات‌الریه است. از سوی دیگر، در میان جمعیت عمومی، میزان مرگ‌ومیر ناشی از تومورهای سرطانی بالاتر است. در واقع این داده مؤید آن است که اتیوپی‌تبارها از دسترسی به ساده‌ترین مراقبت‌های پزشکی محروم هستند که با دیابت و بیماری‌های عفونی می‌میرند.

در سال 2021، تعداد خودکشی این گروه 16.1 خودکشی به ازای هر 1000 نفر بود در مقایسه با 4.2 مورد در بین سایر گروه‌های جمعیتی. یعنی اتیوپی‌تبارها تقریباً چهار برابر بیشتر خودکشی می‌کنند.  این گزارش نشان‌دهنده وجود تبعیض ساختاری در حوزه سلامت، اشتغال و خدمات اجتماعی بین اتیوپی‌تبارها و سایر گروه‌های یهودی است.

در مجموع باید گفت بحران‌های داخلی رژیم که به برخی از آن‌ها پرداختیم سبب نارضایتی روزافزون و اعتراضات ساکنین اراضی اشغالی شده است و بسیاری از ساکنین این اراضی به ترک سرزمین های اشغالی روی آورده اند و برای ترک اراضی اشغالی تلاش می‌کنند. این روند با تصمیمات و اقدامات تهاجمی سران رژیم اسرائیل مانند ترور اسماعیل هنیه تشدید شده است. به طوری که می توان پیش‌بینی کرد که اگر سیاست های رژیم صهیونیستی و اقداماتش جنایتکارانه‌اش به همین شکل ادامه داشته باشد، رژیم صهیونیستی همراهی ساکنان اراضی اشغالی را از دست داده و به مرور سبب اضمحلال و فروپاشی از درون خواهد شد.

1.       . https://www.maariv.co.il/news/health/Article-1119235

2.       . https://bizzness.net/

3.       . https://www.srugim.co.il/1019857-