ترامپ و خروج نیروهای آمریکایی از سوریه

ترامپ که بارها در دوره اول ریاست‌جمهوری‌اش تهدید کرده بود نظامیان آمریکایی را از سوریه خارج می‌کند در روزهای اخیر نیز با اظهارات خود تلاش کرده آمریکا را از تحولات این کشور جدا کند، برخی از رسانه‌ها نیز اعلام کرده اند وی قصد دارد هزاران سرباز آمریکایی را از سوریه خارج کند. اما ترامپ هنوز به صورت واضح و مشخص اعلام نکرده که ‌میخواهد نیروهای نظامی آمریکا را خارج کند و صرفاً این مسئله را مطرح کرده که «ما در سوریه دخالت نمی‌کنیم، آنها به اندازه کافی مشکلات و هرج و مرج دارند. آنها نیازی به مداخله ما ندارند».
در این راستا مایکل والتز، مشاور امنیت ملی ترامپ، گفته است که رأی مردم به ترامپ به معنای «عدم کشاندن ما به جنگ‌های خاورمیانه است و ما به هیچ وجه به سربازان آمریکایی که در سرتاسر سوریه در حال گشت و گذار هستند، نیاز نداریم». تأکید ترامپ بر ضرورت عدم دخالت در سوریه یا هر جنگ منطقه‌ای، تردید و ابهام هایی را در مورد آینده‌ی حضور نیروهای نظامی واشنگتن در سوریه ایجاد کرده است. در واقع ترامپ از یک طرف نمی‌خواهد درگیر مسائل سوریه شود و از طرف دیگر نمی‌خواهد منافع ایالات متحده در به دست گرفتن کنترل توازن منطقه‌ای را از دست بدهد. 
آمریکا در حال حاضر 2000 نیروی نظامی در سوریه دارد که بیشتر آنها در منطقه تحت کنترل کردهای سوریه مستقر هستند. دونالد ترامپ در دوره اول ریاست جمهوری خود از سال 2016 تا 2020 ، اقدام به خروج نیمی از نیروهای آمریکا از مناطق تحت کنترل کردهای سوریه کرد که نتیجه آن حمله ترکیه به کردها در سال 2019 بود. بسیاری از مقامات آمریکایی ترامپ را به خیانت به متحدان کرد آمریکا متهم کردند. تعدادی از آنها اکنون در دولت جدید ترامپ حضور دارند. برخی نیز معتقدند خروج نیروهای نظامی آمریکا از سوریه سبب ضعیف شدن شبه‌نظامیان کرد در این کشور خواهد شد. 
مسئله‌ی دیگری که ترامپ برای خروج نیروهای آمریکایی با آن مواجه است نگرانی تل آویو است. حضور نظامی آمریکا در منطقه‌ی غرب آسیا باعث شده تل‌آویو بتواند به پشتوانه‌ی واشنگتن، سیاست‌های تهاجمی خود در منطقه را پیش ببرد. به همین دلیل عقب‌نشینی آمریکا موجب نگرانی صهیونیست‌ها خواهد شد. 
اما ترامپ در دوران اول ریاست جمهوری اش نشان داده که علاقه‌ای به درگیر شدن در مسائل سوریه نداشته است. ترامپ مخالف جدی طرح‌های آمریکا برای دموکراتیزه‌‌ کردن کشورهای منطقه ی غرب آسیا است. اما با همه ی این تفاسیر ترامپ هم در دوران اول ریاست جمهوری اش و هم در دوره‌ی جدید به دلیل منافع ایالات متحده نمی تواند سوریه را رها کند. گزارش‌هایی که در سال ۲۰۱۹ منتشر شده نشان می‌دهد که حدود ۳ هزار و ۵۰۰ نیروی آمریکایی تحت سرکردگی پیمانکار‌های نظامی خصوصی آمریکا (PMC) در تولید غیرقانونی نفت در میدان‌های العمر، کونیکو و موارد دیگر در استان دیرالزور شرکت داشتند. بر این اساس توسعه و حفظ میادین نفتی سوریه به وزارت خارجه و دفاع آمریکا کمک می‌کند تا حضور نظامی آمریکا را در منطقه توجیه کنند.
هر چند فعالیت نیروهای آمریکایی در پایگاه‌های نظامی آسیب‌پذیر سوریه، در همسایگی اردن و عراق با خطرات زیادی مواجه است. طبق ارزیابی پنتاگون، از زمان آغاز جنگ غزه، نیروهای مقاومت حداقل ۲۱۱ حمله را با پهپادهای انتحاری، راکت‌ها و دیگر مهمات علیه نظامیان آمریکایی انجام داده‌اند. حمله به یک پایگاه نظامی در مرزهای سوریه با اردن در ژانویه از جمله این حملات بود که به کشته شدن سه سرباز آمریکایی منجر شد. بیش از ۱۳۰ مورد از این حملات به مواضع آمریکا در سوریه برخورد کردند. 
اکنون اما ایالات متحده به مرحله گذار در سوریه به عنوان فرصتی برای تقویت یک تغییر استراتژیک بزرگ در شرق عربی و تقویت رژیم‌های عربی میانه‌رو و طرفدار غرب می‌نگرد که برای روابط قوی‌تر با رژیم اسرائیل آماده هستند، بنابراین از آنجا که منافع ایالات متحده در منطقه‌ی غرب آسیا وابسته به حفظ حضور و نفوذش در سوریه است. بنظر می‌رسد که ترامپ به بهانه‌ی بازسازی زیرساخت‌های سوریه، همچنین ارائه‌ی کمک‌های بشردوستانه و حتی کمک‌های امنیتی با دولت جدید سوریه همکاری داشته باشد. همچنین این احتمال نیز وجود دارد که  ترامپ  نیروهای نظامی آمریکایی را از شمال شرقی سوریه خارج کند، اما ممکن است این خروج را به بهانه‌ی کمک به مقامات جدید در تکمیل شکست داعش به تأخیر بیندازد. 

حکیمه زعیم باشی